Het begin

        



Project Malawi: Van koffer tot container
Dertien oktober 2005. Drie mensen ontmoeten elkaar in het vliegtuig van Johannesburg naar Windhoek. Ronald en Jannie uit Nieuwe Pekela en Riekje uit Sneek. Alledrie fervente Afrikagangers. Dit keer maken ze een reis door Namibie. Bij terugkomst in Nederland wordt al snel het besluit genomen ( december 2005 ) om in 2006 weer naar Afrika te gaan, dit keer naar Malawi. Alle drie willen graag meer doen voor Afrika, specifiek de kinderen, dan de gebruikelijke pennen, schriften, kleding, aangezien van de gebruikelijke hulpinstanties weinig terug te vinden is, behoudens de grote kantoren. Ze besluiten ieders koffer zo veel mogelijk te vullen met hulpgoederen en voor zichzelf het minimale mee te nemen. Vrij kort na dit besluit biedt zich een sponsor aan, welke 21/2 kubiekemeter transport wil betalen. Aanvankelijk denkt het drietal deze niet te kunnen vullen. Er komt zodanig veel binnen, dat er al snel 5-10 kubiekemeter bij elkaar is.

Het gaat om basale hulpgoederen zoals, handdoeken, lakens en slopen, zeep, kleding en schoenen, speelgoed, schoolbenodigdheden en medische goederen ( geen medicijnen ). De goederen zullen gaan naar het Kamuzu Central Hospital, weeshuizen en schooltjes allen in Lilongwe, de hoofdstad van Malawi.
Pratende met een transporteur, wordt het advies gegeven om niet als deelvracht in een contrainer te gaan, om verlies van goederen te voorkomen. Besloten wordt te proberen een kleine zeecontainer te vullen, hetgeen betekend 30 kubiekemeter dus 360 verhuisdozen!!! Het gevolg is een heel ander financieel plaatje. Aanvankelijk werd geld ingezameld om goederen te kunnen kopen, nu moest er veel meer geld ingezameld worden om het transport van de zeecontainer te bekostigen ( Eur. 6000,- ).Het eerste half jaar van 2006 staat in het teken van goederen verzamelen, uitzoeken, tellen, inpakken, wegen, en oplijsten ( Nederlands en Engels ) voor de douane. Veel mensen zijn enorm genereus, zowel qua goederen als geld. Medio juni weten we zeker dat de container vol komt en dat er voldoende geld is voor transport. Er worden ondertussen contacten gelegd met arsten en ministeries in Malawi, omdat deze de benodigde formulieren moeten sturen om te voorkomen dat er invoerrechten betaald moeten worden bij de douane. Het krijgen van deze formulieren kost meer tijd en moeite dan het verzamelen van de goederen en het geld. Maar op 30 juni is alles geregeld en op 21 juli wordt de container geladen, hij is vol. Op 26 juli vaart de container de haven van Rotterdam uit en komt hij op 10 September, via Beyra in Mozambique, aan in Lilongwe. Wij zijn er dan ook en dan begint het spannende wachten of de inklaring door de douane snel genoeg gaat lukken, omdat er slechts vier dagen zijn om de goederen te verdelen. De klaring duurt drie dagen, waardoor er slechts een dag overblijft. Uiteindelijk lukt de klaring door de hulp van Mrs. Andrina Mchiela, staatsecretaris van het ministerie van Gender, Woman and Child. Een geweldige rechtdoorzee vrouw, zonder eigenbelang.Door er bovenop te zitten gingen al onze goederen naar de door ons uitgezochte doelen. De toestand in het ziekenhuis en de weeshuizen is schrikbarend. Qua medicijnen ontbreekt het aan het meest basale, zoals antibiotica, middelen tegen epilepsie en een belangrijk middel voor de behandeling van Burkitt-lymfoom, een veel voorkomende vorm van kanker in Afrika.

Daarnaast is er eigenlijk geen linnengoed, zeep en blijkt men het meest opgetogen over de meegebrachte navelklemmen. In de weeshuizen hebben de kinderen ( de meeste zijn Aids-wezen ), behalve de vrijwilligers die op hun passen, niets. Enkel wat ze aan hebben, broekje, shirt, jurk ( vies en kapot ) is alles wat ze hebben. Geen ondergoed, geen schoenen, amper eten en geen speelgoed. Hoe kan de wereld zo scheef zijn en nog steeds zo scheef zijn, ondanks alle ontwikkelingshulp die aan Afrika gegeven is in de afgelopen 30-40 jaar??? Antwoord; omdat er enorme strijkstokken zijn. Het geld verdwijnt in grote kantoren en zakken van mensen, die al genoeg hebben. Dit is wat je hoort in Afrika als je praat met de mensen en ook wat je ziet als je rondkijkt. Daarom hebben wij het zelf gebracht om er zeker van te zijn, dat de goederen op de juiste plek terecht kwamen, dat is gelukt. Omdat het goed verlopen is zijn wij, met z'n drieen een stichting geworden om op kleine schaal structureel hulp te bieden in Afrika.

In het voorjaar 2007 gaan we terug naar Malawi om dit te inventariseren ( N.B. wij betalen zelf onze tickets en verblijfskosten)